Hoofdpijn is een zeer frequente klacht waarbij zeer veel verschillende oorzaken aan de basis kunnen liggen. Een onderscheid maken tussen de vele verschillende hoofdpijnvormen is als neuroloog van groot belang, aangezien enkel het stellen van de juiste diagnose zal leiden tot de correcte behandeling van een patiënt.

​

Het is hierbij in eerste instantie belangrijk een onderscheid te maken tussen primaire hoofdpijnvormen, waarbij de hoofdpijn een aandoening op zich is (bv. migraine, spanningshoofdpijn, clusterhoofdpijn, …) en secundaire hoofdpijnvormen. Deze laatsten kunnen bijvoorbeeld ontstaan bij infecties van de hersenen, na een ongeval, etc, en vereisen een andere behandeling dan de primaire hoofdpijnvormen. 

Bijkomend is ook medicatie-overgebruik hoofdpijn zéér veel voorkomend en kan zelfs samen met andere hoofdpijnvormen voorkomen. Het is immers zo dat te frequent en te langdurig gebruiken van klassieke pijnstillers de hoofdpijn verder kan onderhouden, hetgeen absoluut vermeden moet worden. 

Tijdens de raadpleging wordt er goed nagegaan aan welke hoofdpijnvorm u vermoedelijk lijdt en hoe we tot een goed behandelingsplan kunnen komen.

Deze pijnen worden veroorzaakt door een beschadiging of irritatie van een zenuw en worden beschreven als een tintelende, prikkende en/of branderige pijn. Een van de meest voorkomende zenuwpijnen is een vorm van aangezichtspijn, met name Trigeminusneuralgie, waarbij er een irritatie ontstaat in de aangezichtszenuw (nervus trigeminus) en waarbij er kortdurende hevige pijnscheuten in het gelaat ontstaan, vaak slechts aan 1 zijde. De meeste patiënte omschrijven typische uitlokkende factoren waarbij deze pijn kan optreden: hoesten, niezen, tanden poetsen, eten, … Voor deze aangezichtspijn bestaan er verschillende soorten medicatie en soms moet een combinatietherapie opgestart worden.

​

Een andere vorm van zenuwpijn is een post-herpetische neuralgie, dit zijn pijnklachten die ontstaan na een infectie met het Herpes Zoster virus (beter gekend als Zona) te hebben doorgemaakt (dit kan in het aangezicht zijn, of thv de borst-of rugstreek). Verder zijn er nog veel verschillende andere vormen van zenuwpijnen, waarbij een goede anamnese en klinisch onderzoek van belang is.

De eerste symptomen van dementie, en hoe snel de klachten erger worden, zijn verschillend van persoon tot persoon alsook van het type dementie. Bij dementie worden de signalen in het hoofd niet meer goed verwerkt, waardoor de patiënten geestelijk en ook lichamelijk achteruit kunnen gaan. 

Er zijn wel 50 verschillende vormen van dementie, waarvan de ziekte van Alzheimer het meest voorkomende subtype is. Andere vormen van dementie zijn frontotemporale dementie, vasculaire dementie, lewy-body-dementie, etc.. Vaak zijn de eerste verschijnselen subtiele gedragsveraderingen. 

Het is belangrijk om te weten dat niet iedereen die concentratie-of geheugenstoornissen heeft, lijdt aan dementie. Een onderliggende depressie kan eveneens aanleiding geven tot deze symptomen, en daarvan is de behandeling uiteraard anders. Een goede anamnese, beeldvormend onderzoek van de hersenen en eventueel uitgebreid neuropsychologisch onderzoek bij een ervaren neuropsychologe zal ons tot de juiste diagnose brengen.

Epilepsie of vallende ziekte is een aandoening die zich uit in de vorm van aanvallen, dewelke ontstaan door een plotse “kortsluiting” in de hersenen waarbij er een verstoring is van de elektrische prikkeloverdracht. Er zijn verschillende soort aanvallen, al dan niet gepaard gaand met bewustzijnsverlies, en met veel verschillende mogelijke oorzaken. Een Electro-encefalogram (EEG) zal tijdens een aanval epileptische activiteit aantonen, maar tussen aanvallen door kan het EEG perfect normaal zijn. 

​

Het is belangrijk om te weten dat niet alle episodes van bewustzijnsverlies, aanvallen zijn van epilepsie. Een grondige en gerichte anamnese is hierbij ontzettend belangrijk, vooral ook omdat er bij een diagnose van epilepsie de rijgeschiktheid altijd moet besproken worden.

Multiple Sclerose is een chronische aandoening van het centraal zenuwstelsel (hersenen en ruggenmerg) die gekenmerkt wordt door ontsteking (inflammatie) en beschadiging (degeneratie). MS bestaat in verschillende vormen waarbij de relapsing-remitting MS de meest voorkomende is, die zich uit door opstoten van neurologische symptomen (bijvoorbeeld gevoelsverlies, krachtsverlies of tintelingen in 1 lichaamshelft, pijnlijke oogbewegingen met verminderd zicht,…) gevolgd door een al dan niet volledig herstel. In vergelijking met enkele jaren geleden kan de diagnose vroeger gesteld worden maar soms is hiervoor het uitvoeren van een ruggenmergpunctie voor de analyse van het ruggenmergvocht noodzakelijk. Het stellen van een vroege diagnose is belangrijk omdat op die manier sneller een behandeling kan opgestart worden.

De laatste jaren zijn er heel veel verschillende medicaties bijgekomen, waarbij er altijd samen met de patiënt bekeken wordt welk medicament het beste bij hem/haar past. Onderliggende medische problemen, kinderwens bij de vrouwelijke patiënten, ernst van de ziekte, … zijn hierin belangrijke beslissende factoren.

Bij deze ziekte sterven er langzaam aan bepaalde hersencellen af, waardoor signalen in de hersenen niet meer goed worden doorgegeven. De symptomen kunnen zeer uiteenlopend zijn, maar de meest voorkomende zijn beven in rust (tremor), trager bewegen, verminderd reukvermogen, verminderde mimiek in het gelaat en stijfheid van de spieren.

Meestal ontstaat de tremor aan 1 zijde van het lichaam. Voor het stellen van een zekerheidsdiagnose moet er een speciale hersenscan verricht worden, een DaT-scan, hetgeen een pijnloos onderzoek is. Dit kan soms van belang soms om een onderscheid te maken tussen een tremor van de ziekte van parkinson versus een essentiële tremor (tremor thv beide handen en minder aanwezig in rust, maar vooral bij beweging)